ΤΙ ΝΙΩΘΕΙΣ; ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ

Φιλαναγνωσία

Η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ είναι κάτι που σε σπρώχνει διαρκώς να θέλεις.

Η ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ είναι ένα συναίσθημα που "όσο περισσότερα έχει, τόσο πιο πολλά θέλεις". 

Για να το ελέγξουμε πρέπει να το κατανικήσουμε με ΓΕΝΝΑΙΟΔΩΡΙΑ

Β. Μονρεάλ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΛΕΥΤΕΡΗ!

ΔΑΙΔΑΛΟΣ ΚΑΙ ΙΚΑΡΟΣ

Φιλαναγνωσία

Τεχνίτης ήταν ξακουστός

πολύτεχνος κι εφευρετικός.

Ν' ανοίξει θέλησε φτερά

πάνω απ' τα σύννεφα σαν τα πουλιά.

Μα ο γιος του απ' την πολλή χαρά

στο πέλαγος έπεσε, στα βαθιά νερά.

Μανδηλαράς Φ.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΝΙΚΟ!

ΤΙ ΝΙΩΘΕΙΣ; ΘΕΛΗΣΗ

Φιλαναγνωσία - Συναισθήματα

ΣΥΝΤΑΓΗ για να αποκτήσεις ΘΕΛΗΣΗ

Η θέληση το δρόμο πάντα τον ανοίγει,

η θέληση την καρδιά σου ενθαρρύνει,

η θέλησή σου σε ταξιδεύει

όπου τ' όνειρό σου θέλει.

Εξαρτάται μόνο από σένα.

Ακατόρθωτο δεν είν' κανένα.

Προσπάθησε αδιάκοπα,

Και τα εμπόδια πέρνα άφοβα. 

Β. Μονρεάλ 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΝΔΡΙΑΝΑ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΩΡΓΟ - ΑΠΟΛΛΩΝΑ!

ΤΙ ΝΙΩΘΕΙΣ; ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Φιλαναγνωσία - Συναισθήματα

ΣΥΝΤΑΓΗ για να ξεπεράσεις την ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Έσβησε ο ενθουσιασμός,

χάθηκε, έγινε καπνός

και η ψυχή χωρίς χαρά

νιώθει κομμένα τα φτερά.

Απογοήτευση! ήρθε ξαφνικά

Σώπα, σκέψου, ανάσανε βαθιά.

Θα γυρίσει ο ενθουσιασμός,

Κι ας μην ξέρει κανείς πώς.

Β. Μονρεάλ

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ BAZAAR ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Ο ΗΡΑΚΛΗΣ

Φιλαναγνωσία

Θνητός αυτός γεννήθηκε 

μ' αθάνατο πατέρα 

στης Γης την άκρη έφτασε 

κι ακόμη παραπέρα...

Φ. Μανδηλαράς

ΜΠΡΑΒΟ!!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΕΩΡΓΙΑ!

ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΖΩΟ!

Σπίτι με Κήπον

Ήθελα να ’χω ένα σπίτι εξοχικό
μ’ έναν πολύ μεγάλο κήπο— όχι τόσο
για τα λουλούδια, για τα δένδρα, και τες πρασινάδες
(βέβαια να βρίσκονται κι αυτά· είν’ ευμορφότατα)
αλλά για να ’χω ζώα. A να ’χω ζώα!
Τουλάχιστον επτά γάτες— οι δυο κατάμαυρες,
και δυο σαν χιόνι κάτασπρες, για την αντίθεσι.
Έναν σπουδαίο παπαγάλο, να τον αγρικώ
να λέγει πράγματα μ’ έμφασι και πεποίθησιν.
Aπό σκυλιά, πιστεύω τρία θα μ’ έφθαναν.
Θα ’θελα και δυο άλογα (καλά είναι τ’ αλογάκια).
Κι εξ άπαντος τρία, τέσσαρα απ’ τ’ αξιόλογα,
τα συμπαθητικά εκείνα ζώα, τα γαϊδούρια,
να κάθονται οκνά, να χαίροντ’ οι κεφάλες των. 

Κ.Π. Καβάφης