ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

ΗΡΘΕ ΠΑΛΙ ΠΑΣΧΑΛΙΑ...

Η ΚΥΡΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ...

Και μετρούσαν τις ημέρες με τα πόδια της τα εφτά

κόβαν ένα τη βδομάδα, μέχρι να ρθει η Πασχαλιά..

ΗΡΘΕ Ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΒΑΓΙΑ...

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΩΝ "ΣΤΑΥΡΑΕΤΟΣ"

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

Η ΔΕΚΑΤΗ ΤΡΙΤΗ ΘΕΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΓΛΥΠΤΑ

Φιλαναγνωσία

Μια φορά κι έναν καιρό, πριν από πολλά χρόνια, στην άκρη του κόσμου, υπήρχε μια πόλη διαφορετική από τις άλλες. Το όνομά της ήταν Ακρόπολη. Η Ακρόπολη ήταν η πιο όμορφη, η πιο παράξενη, η πιο θαυμαστή πόλη της γης. Γιατί σε αυτήν την πόλη δε ζούσαν απλοί άνθρωποι αλλά θεοί και θεές, ημίθεοι, Κένταυροι, Τιτάνες, Γίγαντες και Αμαζόνες...

Γ. Κατσέλης

ΤΟ ΔΡΟΜΑΚΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΛΕΩΦΟΡΟΣ

Φιλαναγνωσία

Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους που κάποιες φορές παρασύρονται από τη δύναμη των προβαλλόμενων προτύπων, τα οποία συνήθως είναι για αποφυγή και σπανίως για μίμηση.

Όταν καταλάβαινε πως ακόμη και οι μεγάλες λεωφόροι δεν οδηγούν πουθενά αν δεν μπορείς να θυμάσαι το σημείο από όπου ξεκίνησες το ταξίδι σου. Το δικό σου ταξίδι, το ταξίδι της ζωής σου...

Ν. Μιχαλόπουλος

ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΨΩΜΙ

ΕΝΑ ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΟ ΣΤΟ ΚΡΥΟ...

Πέρα από πολιτικές σκοπιμότητες και παιχνίδια των μεγάλων οι μικροί μαθητές του Γ1 αντιλαμβάνονται με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο το δράμα κάποιων άλλων παιδιών, που στην παρούσα κατάσταση βιώνουν το σκληρό πρόσωπο της ζωής.

Θέλοντας να αποδείξουν πως εκτός από μία τάξη πολύ πολύ εντάξει, είναι και μία τάξη με ευαισθησίες. Έγραψαν και ζωγράφισαν για τα παιδιά των καταυλισμών, για να δείξουν ότι αν και δεν τους λείπει τίποτα, μπορούν να αντιληφθούν τη δυστυχία των άλλων παιδιών.

Εγώ μια φορά είδα ένα προσφυγόπουλο, ήταν ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Μαρώ.

Τη συμπάθησα αμέσως όπως με συμπάθησε και εκείνη. Ήταν ντυμένη με φτωχά ρούχα και φαινόταν πολύ πεινασμένη. Τη ρώτησα πώς είναι η ζωή της και μου είπε πως δουλεύει μαζί με τους γονείς της και ταξιδεύουν κάθε μέρα. Μου είπε ότι την έδιωξαν από την πόλη της όταν ήταν τριών χρονών.

Όταν έφυγαν πήραν μόνο λίγο φαγητό. Η ζωή της ήταν πολύ δύσκολη. Της έδωσα λίγο νερό, λίγο φαγητό, χρήματα, ρούχα και φάρμακα.

Το έκανα αυτό γιατί ένιωσα θλίψη γιατί η φίλη μου ήταν στενοχωρημένη, αγκαλιαστήκαμε και χαιρετηθήκαμε. Αυτή η φίλη μου έμεινε αξέχαστη.

Ελένη

Τα προσφυγόπουλα περνάνε πολύ δύσκολη ζωή. Κάποιοι πρόσφυγες περιμένουν σε σειρές για λίγο ξερό ψωμί ενώ εμείς έχουμε τα πάντα και πρέπει να λέμε κι ένα «ευχαριστώ» στο Θεό να μην είμαστε αχάριστοι.

Τα προσφυγόπουλα υποφέρουν μέσα στο κρύο. Χτες στην Ειδομένη που έβρεχε ασταμάτητα λυπήθηκα αυτούς τους ανθρώπους ειδικά τα παιδιά.

Τους αξίζει κάτι καλύτερο γιατί έχουν πολλή υπομονή, αν ήμουν εγώ στη θέση των προσφυγόπουλων δε θα άντεχα.

Μακάρι να έρθει η ημέρα που θα ελευθερωθεί η πατρίδα τους.

Βαγγελης

Είμαι ένα προσφυγόπουλο και πεινάω, διψάω, θέλω να έχω παρέα και θέλω να είχα γονείς που να μ’ αγαπάνε και να με αγαπούσαν όσο δεν αγάπησαν κανένα.

Φοβάμαι εκεί πέρα! Είναι σκοτεινά! Μακάρι να μπορούσε κάποιος να με βρει και να με πάρει στο σπίτι του.

Εγώ είμαι μοναχό μου χωρίς γονείς και χωρίς φίλους. Μακάρι να με αγαπήσει κάποιος γονιός ή κάποιος φίλος.

Όλοι είναι χαρούμενοι, εγώ είμαι λυπημένο, επειδή από τότε που ήμουνα μικρός οι γονείς μου πέθαναν και  με πήρε η γιαγιά μου στο σπίτι. Όταν πέθανε και η γιαγιά μου έμεινα ορφανό. Για αυτό και μόνο το λόγο δεν είμαι χαρούμενο και είμαι λυπημένο.

Ανδρέας

Κάθε μέρα βλέπω στην τηλεόραση πρόσφυγες με παιδιά που υποφέρουν από το κρύο. Βλέπω όμως κάποιους που πηγαίνουν τρόφιμα και έχουν μαζέψει χιλιάδες. Αυτοί τα πάνε στους πρόσφυγες και έτσι έχουν κάτι να φάνε.

Εγώ αν ήμουν στη θέση τους θα μπορούσα να ζήσω τόσες μέρες χωρίς νερό και τροφή; ΟΧΙ!!!!!

Γιατί υπάρχουν πόλεμοι;

Γιατί υπάρχει η προσφυγιά;

Αν ήταν στη θέση μου θα περνούσαν τέλεια. Όμως έτσι όπως είναι...

Αυτά τα παιδιά είναι άρρωστα και πηγαίνουν γιατροί να τα φροντίσουν, τα μωρά δεν έχουν γάλα να πιουν και βοηθούνε άλλοι πάλι.

Μακάρι να μην έιχε κανείς πόλεμο...

Χριστίνα