"Αγαπητέ Ναυαγέ,
Αν θες να μου μιλάς σαν να είσαι ο μπαμπάς μου, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Έτσι κι αλλιώς, ο μπαμπάς κι εγώ δε μιλάμε σχεδόν ποτέ. Δουλεύει μέχρι αργά και γυρίζει στο σπίτι όταν εγώ πια κοιμάμαι. τα Σαββατοκύριακα θέλει να ξεκουραστεί λίγο και τρώει μπροστά στην τηλεόραση. μερικές φορές βλέπουμε μαζί ποδόσφαιρο και λέμε "παραλίγο γκολ" ή "οφσάιντ", αλλά δε συζητάμε για άλλα πράγματα - ας πούμε, τι να κάνεις όταν βαριέσαι ή γιατί είναι ωραίο να τακτοποιείς ένα σάντουιτς στη σάκα σου (πολύ μου άρεσε αυτό!). Ο μπαμπάς δεν έχει ποτέ χρόνο, αλλά δεν παραπονιέμαι. κανείς μπαμπάς δεν έχει χρόνο, το ξέρω και τους φίλους μου, μόνο ο μπαμπάς του Κωνσταντίνου έχει χρόνο, που έιναι άνεργος. Είναι συνέχεια θυμωμένος, επειδή δεν έχει δουλειά, ενώ οι άλλοι μπαμπάδες είναι θυμωμένοι επειδή έχουν πολλή δουλειά. Ο δικός μου μπαμπάς δε θυμώνει. Νομίζω πως έιναι στενοχωρημένος. Δεν ξέρω γιατί.
Ο φίλος σου,
Ισίδωρος"
Α. Μιχαλοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου